රිසානාට මරණ දඬුවම - කැකිල්ලේ රජුට අපාය

පසුගිය දවස් දෙක තුන ඇතුළත අපේ බ්ලොග් රචකයන් බොහෝ දෙනකුගේ මාතෘකාව වී තිබුනේ රිසානා නෆීක් නමැති දැරිය ගෙල සිඳ මරණයට පත් කරනු ලැබීමයි. බොහෝ දෙනකු තුළ දැවැන්ත කම්පනයක් ඇති කළ මේ සිදුවීම සවුදි අරාබියානු රාජාණ්ඩුවේ ම්ලේච්ඡත්වය ලොවට කියා පෑවේය.

මේ සිද්ධිය පිළිබඳ පුවත සැළවෙත්ම මගේ සිහියට නැගුණේ ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රාජාණ්ඩුව යටතේ ගෙල සිඳලූ මද්දුම බණ්ඩාර කුමරුවා පිළිබඳ කතා පුවතයි. කෙසේ වුවත්, පසුගිය සතියේ ඇති වූ මේ අවාසනාවන්ත සිදුවීම පිළිබඳ ශෝකය පළ කිරීමෙන් පලක් ඇති බව නොපෙනෙන හෙයින් මේ පෝස්ට් එකට අත ගැහුවේ රිසානාගේ මරණය හරහා දැන් කරළියට පැමිණ ඇති ප්‍රස්තූතයන් කිහිපයක් ගැන පොඩි කතා බහක යෙදීමට අදහස් කරගෙනයි.

රිසානා නෆීක් කුමරිය පවුලක බර කරට ‍ගත් දැරියක් බව විවිධ මාධ්‍ය ඔස්සේ දැනගන්නට ලැබිනි. ලංකාවේ ඇති රෝම ලන්දේසි නීතියට සරදම් කරමින් (පසුකාලයේදී නීතියට කොටු වූ බව කියැවෙන) කවුදෝ පෙරේතයකු විසින් එම ලා බාල දැරිය සවුදි අරාබියාවට යවා ඇත්තේ අවුරුදු පහකටත් වඩා ඇයගේ වයස අඩු කරමින් සාදවන ලද විදේශ ගමන් බලපත්‍රයක් යොදාගනිමිනි. (ඒ බලපත්‍රය නිකුත් කරන්නට සම්මාදම් වූ එවුන්ටත් මේ සාපය වදීවා!)

රජාටවත් වෙනස් කළ නොහැකි සවුදි රාජාණ්ඩුවේ ම්ලේච්ඡ නීතිය

සවුදි අරාබියානු රාජ්‍යයේ නීතිය අනුව ගන්නා ලද තීන්දු කිසිවකුට වෙනස් කළ නොහැකි බව කියැවේ. වනචාරී ගතිය කෙසේ වුවත්, මේ තත්වය නම් ආදර්ශයට ගත යුත්තකි. අපේ රටේ ප්‍රජාතත්නතවාදයට වඩා එම ලක්ෂණය මානව වර්ගයාගේ පැවැත්මට හිතකරය.

එහෙත්, එම නීතිය (මෙය ශරියා නීතිය ලෙස සමහරු හඳුන්වති.) ශිෂ්ට සමාජයකට කිසි සේත්ම නොගැලපෙන වනචාරී නීතියක් බව පෙනෙන්නේ රිසානා මරණයට පත් කළ නිසාම නොවේ. වරදකරුවන්ගේ අත පය කපා දමන නීති ලංකාවටත් හඳුන්වා දිය යුතු බව කියන අමනයෝද මෙරට සිටිති. ලංකාවටත් රාජාණ්ඩුවක් අවශ්‍ය බව කියන්නන්ද මට හමු වී ඇත. සූරිය ගුණසේකර වැන්නවුන් කෙසේ වර්ණනා කළත් නීති රීති සහ ඒවා ක්‍රියාත්මක කරවීම සම්බන්ධයෙන් නම් ලංකාවේ පවා රාජාණ්ඩු සමයේ පැවතුනායැයි කියැවෙන තත්වයද එතරම් සුබදායී නැත.

වළගම්බා රජු කිසියම් අවස්ථාවකදී සැඩ පහරකට ගොදුරුව දියේ ගසාගෙන යද්දී, මනුස්සයෙක් ග‍ඟ දිගේ ගසාගෙන යනවා දුටු යම් අයකු විසින් අසීරු ප්‍රයත්නයකින් රජු මරණයෙන් බේරාගත් පසුව රජාගේ ශ්‍රී දේහයට අත තැබිමේ වරදට හිස් ගැසුම් කන්නට සිදු වී ඇති බවක් ජනවහරේ එයි. ගහගෙන ගියේ රජ්ජුරුවන් බව දන්නේ නම් නිසැකවම ඔහේ ගහගෙන යන්නට ඉඩ හරින්නට තිබුනු නමුත් ගැමියාගේ හදවත ඊට ඉඩක් ලබා දී නැත.

සවුදි නීතිය අතිශයින් දරුණු බව කියැවේ. ඒ කතාවන්ගේ සත්‍යතාවය දැන් තහවුරු වී හමාරය. රිසානා විසින් සිදු කර ඇත්තේ අනියම් මිනී මැරුමකි. ශිෂ්ට සමාජයකනම් නීතිය ය‍ටතේ අනියම් මිනී මැරුමකට ලබා දෙන දඬුවම නියම මිනී මැරුමකට දෙන දඬුවමට වඩා හාත්පසින්ම වෙනස් එකකි. මේ නීතිය සම්බන්ධයෙන් විවිධ අර්ථ කථනයන් දක්නට ලැබුනද, සවුදි අරාබියාව තවමත් ශීලාචාර මනුෂ්‍යයන්ට වාසය සඳහා සුදුසු ස්ථානයක් නොවන බව සක්සුදක් සේ පැහැදිලි කරුණකි.

නිතර උණුසුම් පුවත් කියා නොයෙකුත් කතන්දර ගෙන එන හොට් ඇන්ඩ් ෆාස්ට් වෙබ් අඩවියෙන් පහත කොටස් උපු‍ටා ගත්තෙමි. (ලින්ක් යොදා ඇත).

 රිසානාට මරණ දඬුවම ක්‍රියාත්මක කිරීම සම්බන්ධයෙන් මානව හිමිකම් පර්යේෂිකාවක්‌ වූ නීෂා වාරියා පැවසූවේ ශරියා නීතිය යටතේ ළමුන් වරදක්‌ කළත් සෞදි අරාබියාව විසින් මරණ දඬුවම පමුණුවන බවයි.

මෙයට පෙර සෞදි අරාබියාවේ සිදු වූ අපරාධයක්‌ සම්බන්ධයෙන් ඉන්දුනීසියානු ගෘහසේවිකාවකටද මරණ දඬුවම නියම විය. එහිදී ඉන්දුනිසීයානු රජය ඩොලර් පන් ලක්‍ෂ තිස්‌හතර දහසක්‌ සෞදි පවුලට ගෙවා ගෘහසේවිකාව මුදා ගත්තාය. 

තාලිබාන් ත්‍රස්‌තවාදීහු ශරියා නීතිය යෑයි කියමින් පකිස්‌තානයේ ස්‌වැට්‌ ප්‍රාන්තයේ මලාලා යුසුප්සායි දැරියව ඝාතනය කිරීමට උත්සාහ කළේය. 

ඊට සමගාමීව තවත් කාන්තාවට වෙඩි තබා මරා දැමීය. පරවියන් ඇති කළ පිරිසකටද ශරියා නීතිය යටතේ තාලිබාන් ත්‍රස්‌තවාදීහු වෙඩි තබනු ලැබීය.මේ නීති සමුදාය ජාත්‍යන්තර නීතියට අනුකූල නොවේ. මේ අතර විදෙස්‌ මාධ්‍ය පවා ප්‍රශ්න කරන්නේ සෞදි අරාබියාව එක්‌සත් ජාතීන්ගේ ළමා හිමිකම් ප්‍රඥප්තිය අනුමත කර ඇත්නම් රිසානාට මරණ දඬුවම නියම කළේ කෙසේ ද යන්නයි

මෙහිදීතවදුරටත් වාර්තා වූ සිද්ධියක්‌ නම් මේ ශරියා නීති රීති යටතේ ළමුන්ද වැඩිහිටියන්ලෙස සැළකීමට විනිසුරුවන්ට බලතල හිමි වී ඇති බවයි. හියුමන් රයිට්‌ස්‌ වොච් සංවිධානය පවසන්නේසෞදි අධිකරණයවිසින් අවුරුදු 13 වියෑති ළමුන්ට පවා මරණ දඬුවම නියම කර ඇති බවයි.

සවුදියේ නොදියුණුකම

හොට් ඇන්ඩ් ෆාස්ට් නිවුස් අඩවියේම පළ වූ පහත දැක්වෙන කතාවනම්, එය කියන්නා ‍ගැන එතරම් පැහැදීමක් නොතිබුනු නමුත් මගේ හිතට අල්ලන කතාවකි.

ළදරුවෙකු ඝාතනය කිරීමේ චෝදනාව පිට සෞදි අරාබියේදී බන්ධනාගාරගතව සිටි ශී‍්‍ර ලාංකිකබාලවයස්කාර දැරියක් වූ රිසානා නෆීක්ට එරට රජය මරණ දඬුවම ලබාදීම සම්බන්ධයෙන් මෙරට රජයසම්පූර්ණයෙන්ම වගකිවයුතු බව රත්නපුර දිස්ති‍්‍රක් පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍්‍ර රන්ජන් රාමනායක මහතා පවසනවා.‘නබිනායකවරයා ලෝකයට හොඳදෙයක් දේශනා කළ ආගමික නායකයෙක්. ඔහු දෙසුව ධර්මය විකෘති කරගෙන තමන්ගේ වාසියට හරවාගෙනසෞදි අරාබිය පාවිච්චි කරනවා. නබිනායකවරයා හැමදාම දේශනා කළේ වහල් සේවයට විරුද්ධවයි. එතුමා කිව්වේ සියලූදෙනාටම එකම අයිතියක් මත එක හා සමානව සැලකිය යුතු බවයි. රජවරුන්, රැජිනන්, කුමර කුමාරියන් ගැනඑතුමා කතා කළේ නැහැ. නමුත් සෞදිඅරාබියේ කරන්නේ ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් කි‍්‍රයාවලියක්.

ලංකාවේ මුස්ලිම් ජනතාව වෙනුවෙන් බ්ලොග් අඩවියක් පවත්වාගෙන යන අන්වර් මනතුංගත් ලිපි ගණනාවක්ම පළ කළා මේ සිද්ධියට අදාළව. ඒ එක් ලිපියක තිබුනේ ආචාර්ය සුජිත් නිශාන්ත හේවගේ නමින් බ්ලොග් එකක් ළඟදි පටන් ගත්ත, සමහර බ්ලොග් වලට කොමෙන්ට් දමමින් කටයුතු කරන (සහ සමහර වෙලාවට ඇණයක් වෙලා තියෙන) පුද්ගලයා විසින් විකිපීඩියාවෙන් අරගෙන සිංහලට පරිවර්තනය කරපු ලිපියක්.

ඇත්තටම මේ ප්‍රශ්නය ඉස්ලාම් ධර්මය නිසා හෝ කුරානය නිසා හෝ ඇති වූ ප්‍රශ්නයක් නොවන බවයි මට නම් පෙනෙන්නේ. මේ ප්‍රශ්නය ඇති වී තිබෙන්නේ සවුදි අරාබියානු ජනතාවයේ ගෝත්‍රික භාවය, බුද්ධිය පහළ මට්ටමක පැවතීම, ප්‍රමාණවත් තරම්, අනිත් බාහිර සමාජයට ගැලපෙන තරමට ශීලාචාර නොවීම යන හේතු කාරණා මත බවයි පැහැදිළි වෙන්නෙ.

ලාංකීය මුස්ලිම් ප්‍රජාව

අන්වර් මනතුංග පමණක් නොව ලංකාවේ මුස්ලිම් ප්‍රජාවගෙන් සැළකිය යුතු සංඛ්‍යාවක් මේ සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් අවදි වී තිබිනි. එයට එක් හේතුවක් විය හැත්කේ සවුදි අරාබියාව ඇතුළු මැද පෙරදිග වෙත ලංකාවෙන් ගිය ගෘහ සේවිකාවන්ගෙන් සැළකිය යුතු ප්‍රතිශ‍තයක් මුස්ලිම් අය වීම විය හැකියි. තවත් හේතුවක් නම්, මේ සිද්ධිය දඩමීමා කරගෙන ගෙදර මුව හමට තැලීමට අපේ “බුකියේ බවුද්ද කණ්ඩායම” පියවර ගැනීමයි. ඔවුන්ගේ කුනුහරුප මෙතනින් බලාගන්න.

මානව වර්ගයා ම්ලේච්ඡත්වයේ සිට සිවිල් සමාජය කරා පා තබන්නේ ගෝත්‍රික කණ්ඩායම් හරහාය. ඉන් අනතුරුව බිහිවුනු වැඩවසම්වාදී රාජාණ්ඩු පසුකර ධනවාදී සමාජයක් කරා පැමිණීමත් සමගම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වැනි යහපත් වත් පිළිවෙත් මානවයාගේ සුගතියට මග කැපීය. මෙසේ ගමන් කරන මානව සමාජය අනාගතයේ දිනක කොමියුනිස්ට් සමාජයක් කරා යාමට නියමිත බවත්, එහෙත් ධනවාදයේ අතුරු ඵල වශයෙන් සැප සම්පත් ගොඩගසාගන්නා ධනේශ්වරය එම ගමන කල් දැමීමට විවිධ උපාමාරු යොදන බවත් කොමියුනිස්ට්වාදීන් විසින් පැහැදිළි කරනු ලබද්දී ධනවාදයට පිළිතුරක් ලෙස නැවතත් රාජාණ්ඩු හෝ ග්‍රෝත්‍රික සමාජයක් කරා ගමන් කිරීමට සටන් වදින අධමයන් සම්බන්ධයෙන් මගේ සිතේ ඇති වන්නේ දැඩි පිළිකුලකි.