වීදියේ බුදුහිමි

ශ්‍රී ලාංකීය ජන සමාජය අංග විකලත්වයට පත් කළ පිරිබාකරන් සහ ඔහුගේ ව්‍යාපාරය ආණ්ඩුවේ හමුදාවන් විසින් දෙවසරකට පමණ පෙර විනාශ ක‍රන ලදී. එසේ වුවද, එම ව්‍යාපාරය ඇති වීමට සහ වර්ධනය වීමට බල පෑ කරුණු විනාශ නොකරන ලද නිසා, නැවත පිරිබාකරන් වැන්නකු බිහි නොව‍නු ඇතැයි සහතිකයක් කිසිවකු විසින් ලබා දී නැත. තවද, පළමුවැනි පිරිබාකරන් බිහි වීමට ගත වූ කාලයට වඩා අඩු කාලයකින් දෙවැනි පිරිබාකරන් කෙනකු බිහි වීමට ඉඩකඩ වැඩි බව අප විසින් මතක තබා ගත යුතුය. එසේ වැඩි ඉඩකඩක් ඇත්තේ පළමුවැනි පිරිබාකරන් විසින් සපයන ලද උදාහරණ ඇති නිසාය.

මේ මාතෘකාවට පිවිසෙන්නට හේතු වූයේ අහම්බෙන් දක්නට ලැබුනු එක්තරා ලිපියකි. මේ ලිපිය ලියා ඇත්තේ දෙමළ ජාතිකයකු විසින් බවත්, ඔහු යම් කිසි දෙමළ ජාතිවාදී ව්‍යාපාරයක සාමාජිකයකු වියහැකි බවත් බැහැර කරලීමට නොහැකි වුවද, එම ලිපියේ සටහන් වී ඇති කරුණු එසේ පහසුවෙන් බැහැර කරලීමට‍ හැකි ඒවා නොවේ.

සිංහලයන් වැඩි දෙනකු අදහන්නේ බෞද්ධාගමය. එය වෙනත් අයුරකින් ප්‍රකාශ කළහොත් බහුතරයක් සිංහලයාගේ ආගම බෞද්ධාගමය. එහෙත් එයින් අදහස් වන්නේ බෞද්ධාගම සිංහලයාගේ බව නොවේ. මේ කතාවට උරණ වන්නන්ගෙන් ඇසීමට ඇත්තේ මෙරටට සියම් දේශයෙන්, රාමඤ්ඤ දේශයෙන් උපසම්පදාව රැගෙන එන්නට සිදු වූයේ කුමක් නිසාද කියායි.

බුද්ධාගම හෝ බුදු පිළිම හෝ තමන්ගේ ආරක්ෂාව පිණිසත් ජාතියේ ආරක්ෂාව පිණිසත් යොදාගැනීම වූකලී බුද්ධාගමට කරන බරපතළ අවමානයකි. උඩරට දුම්රිය මාර්ගය වටවල දුම්රිය ස්ථානය ආසන්න ස්ථානයක නැවත නැවතත් සිදු වූ නාය යාම නවත්වාගැනීමට කර ඇත්තේ දුම්රිය මාර්ගය නාය යන ස්ථානයට පහළින් බුදු පිළිමයක් ගොඩනැගීම නොවේද? දැන් නාය යනවානම් දුම්රිය මාර්ගය නාය යාමට පෙර බුදු පිළිමය ඇති ස්ථානය නාය යෑමට භාජනය විය යුතුය. අපේ සිංහල බෞද්ධයන්ගේ තවත් සොයාගැනීමක් වන්නේ 2004 දෙසැම්බර් 26වැනිදා ඇති වූ සුනාමි ආපදාවේදී වෙරළබඩ තිබුනු බුදුපිළිම කිසිවකට හානියක් සිදු වුනේ නැති බවය. බුදු පිළිමය මෙසේ ජනප්‍රිය වන්නට එක් හේතුවක් වන්නට ඇත්තේ එම සංසිද්ධිය බව සිතීමට හැකිය.

කෙසේ වුවද, අද වන විට හන්දියක් ගානේ බුදු පිළිම ඉදි කරනු ලැබ තිබීම සුලබව දැකිය හැකිය. එම බුදු පිළිමය ඉදිරිපසින් කිසිවකු පාවහන් හෝ හිස්වැසුම් ගලවා ගමන් කරන්නේ නැති අතර කිසිදු අපරාධකරුවකු බුදු පිළිමය මග හැර යන්නේ නැති බවත් පැහැදිළිය. එනම් අපරාධකාරයා සියළු අපරාධ කරන්නේ බුදුපිළිමය ඉදිරිපසින් ගමන් කරමින් මය. බුදු පිළිමයට මුවා වීගෙන ය.

මීගමුව හෝ හලාවත පැත්තේ යනවිට හන්දියක් හන්දියක් ගානේ හමු‍ වන්නේ “සුරුවම්”ය. එනම් ජේසුස් වහන්සේගේ ප්‍රතිමාවන්ය. එයින් පිළිබිඹු වන්නේ එම පළාතේ ජනයාගේ ආගමික නැඹුරුවද, නොඑසේනම් වෙනත් යම් චරිත ලක්ෂණයක්ද කියා කීමට බෞද්ධයන්ට හැකිදැයි නොදනිමි. කෙසේ වුවත්, ඉස්ලාම් පල්ලියේ දවසට තුන් හතර වතාවක් ලවුඩ්ස්පීකර් බැඳගෙන කරන කටයුත්තම දැන් බෞද්ධ ආරාමවලත් කරන්නේ “අපිත් අපේ ආගම අදහනව යකෝ” කියා කියන්නට බැරි නිසාද, නැත්නම් බුදුරදුන් එසේ කරන්නටයැයි අනුදැන වදාළ නිසාද?.

මේ සිංහල බෞද්ධයන්ට කහවත්තේ කොටකෙතන පැත්තේ බුදුපිළිම ඉදිකරන්නට අදහසක් නැද්ද? කොටකෙතන ගමේ සිදුවන අපරාධ වලට වගකිවයුත්තේ සිංහල බෞද්ධයන් නොවන්නේයැයි තර්ක කරන්නට තවම කවුරුන් හෝ ඉදිරිපත් නොවීම විමතියට කරුණක් වන්නේ කලටක පෙර පැතිර ගිය “ග්‍රීස් යක්කුන්” බිහි වන්නේ රාමසාන් කාලයට බව තර්ක කරමින් ලියා තිබුනු හෑලි මතක් වන විටයි.

බුදුරජාණන්වහන්සේ දේශනා කළේ හේතු ඵල වාදී ධර්මයකි. එය අවිහිංසාව මුල් කරගත් ධර්මයකි. සමානාත්මතාව මත පදනම් වූ ධර්මයකි. ඒත් “සිංහල බුද්ධාගම”ට හේතු ඵල සම්බන්ධයක් නැත. හිංසාවෙන් හෝ එය රැකගන්නා බව එහි අයිතිකාරයන්නේ ප්‍රතිඥාවයි. සිංහලයා උසස් බව සිතන හෙයින් සමානාත්මතාවක් නැත. ආගම පතුරවන්නේ මුගුරෙන් හා අසිපතෙනි. එය තුළ අවිද්‍යාව ඉහළම මට්ටමෙන් නළියයි. ඔවුනට අනුව බුද්ධාගම පවතින්නේ පිළිම, දාගැබ්, බෝ ගස් පැවතුනහොත්ය. එයට මිනිසුන් අවශ්‍ය නැත. එම නිසා, සිංහල බුද්ධාගමත්, බුද්ධ ධර්මයත් එකක් නොව දෙකකි.

(මෙම ලිපිය 2012 දෙසැම්බර් 10 දින රාත්‍රී 10.00ට සංශෝධනය කරන ලදී. සංශෝධනය කළේ අකුරු පමණකි.මෙම සංශෝධනයේදී ශ්රී වැනි තැන් ශ්‍රී බවට පත් කැරිනි.)